რა საიდუმლოებას ინახავს ბერების მიერ აშენებული ახალი ათონი, რომელიც სტალინის საყვარელი ადგილი იყო

შავი ზღვის სა­ნა­პი­რო­ზე მთებ­ში და აყ­ვა­ვე­ბულ სიმწვა­ნე­ში და­კარ­გუ­ლი პა­ტა­რა, მაგ­რამ წარ­მო­უდ­გენ­ლად მყუდ­რო ქა­ლა­ქი ტუ­რის­ტე­ბის­თვის დღემ­დე მიმ­ზიდ­ვე­ლია. ახალ ათონს დღემ­დე ოკუ­პი­რე­ბუ­ლი აფხა­ზე­თის სულს ეძა­ხი­ან. ამ ად­გილს მრა­ვალ­სა­უ­კუ­ნო­ვა­ნი ის­ტო­რია აქვს, სწო­რედ აქ მდე­ბა­რე­ობს იესო ქრის­ტეს მო­წა­ფის წმინ­და სვი­მონ ქა­ნა­ა­ნე­ლის სა­ხე­ლო­ბის ტა­ძა­რი.

უძ­ვე­ლე­სი ანა­კო­ფია, ფე­ო­და­ლუ­რი ხა­ნის ციხე-ქა­ლა­ქი სა­ქარ­თვე­ლო­ში, ახ­ლან­დე­ლი ახა­ლი ათო­ნის ტე­რი­ტო­რი­ა­ზე (აფხა­ზე­თი) მდე­ბა­რე­ობს. VII-VIII სა­უ­კუ­ნე­ებ­ში ანა­კო­ფია აბაზგ­თა სა­ე­რის­თა­ვოს პო­ლი­ტი­კუ­რი ცენ­ტრი იყო.

ანა­კო­ფი­ის ცი­ხის ის­ტო­რია

შე­საძ­ლოა, სწო­რედ ანა­კო­ფი­ის ცი­ხე­სი­მაგ­რე­ში დევს ახა­ლი ათო­ნის სი­დი­ა­დე და ის­ტო­რია. აქ სიძ­ვე­ლის გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი სუ­ლის­კვე­თე­ბა სუ­ფევს, რად­გან ეს ტე­რი­ტო­რია ძვე­ლად ანა­კო­ფი­ის ტომს ეკუთ­ვნო­და, თა­ნა­მედ­რო­ვე აფხა­ზე­ბის წი­ნაპ­რებ­მა, რომ­ლებ­საც ის­ტო­რი­ულ დო­კუ­მენ­ტებ­ში აბაზ­გებს ეძა­ხი­ან, თავ­დაც­ვის მიზ­ნით აა­შე­ნეს ეს შთამ­ბეჭ­და­ვი ციხე. მი­წე­ბი რო­მის იმ­პე­რი­ის იუ­რის­დიქ­ცი­ა­ში შე­დი­ო­და, მაგ­რამ გო­თე­ბი­სა და ჰუ­ნე­ბის შე­მო­სე­ვა რე­გუ­ლა­რუ­ლი იყო. მთი­ე­ლე­ბიც ცდი­ლობ­დნენ დაც­ვის გარ­ღვე­ვას. ამი­ტომ თავ­დაც­ვი­თი ციხე აუ­ცი­ლე­ბე­ლი ნა­გე­ბო­ბა იყო.

მე­ხუ­თე სა­უ­კუ­ნის და­სა­წყის­ში აქე­დან გა­დი­ო­და სა­ვაჭ­რო გზე­ბი ჩი­ნეთ­სა და ინ­დო­ეთ­ში. სწო­რედ ეს გახ­და მი­ზე­ზი, რის გა­მოც, ირან­მა და­ი­წყო რო­მის იმ­პე­რი­ას­თან კონ­კუ­რენ­ცია ამ ტე­რი­ტო­რი­ა­ზე სრუ­ლი ბა­ტო­ნო­ბის­თვის. VI სა­უ­კუ­ნის შუა ხა­ნებ­ში ბი­ზან­ტი­ის იმ­პე­რა­ტორ­მა გაგ­ზავ­ნა თა­ვი­სი ჯარი აბაზ­გე­ბის მი­წებ­ზე სრუ­ლი კონ­ტრო­ლის მო­სა­პო­ვებ­ლად. თუმ­ცა ად­გი­ლობ­რი­ვი მო­სახ­ლე­ო­ბა მტერს მტუ­ლად დახ­ვდა და და­ი­წყო არე­უ­ლო­ბა და აჯან­ყე­ბე­ბი. მმარ­თვე­ლი იძუ­ლე­ბუ­ლი გახ­და დახ­მა­რე­ბის­თვის ირა­ნის შე­ი­ხის­თვის მი­ე­მარ­თა. რის შემ­დე­გაც ირან­მა თა­ვი­სი ჯარი გაგ­ზავ­ნა. თუმ­ცა აბაზ­გებს სპარ­სე­ლე­ბის­გან არა­ნა­ი­რი დახ­მა­რე­ბა არ მი­უ­ღი­ათ. პი­რი­ქით, სპარ­სელ­მა ჯა­რის­კა­ცებ­მა ად­გი­ლობ­რი­ვი მო­სახ­ლე­ო­ბის ძარ­ცვა და­ი­წყეს, რის გა­მოც, ხში­რი იყო ბრძო­ლა.

ამა­სო­ბა­ში ბი­ზან­ტი­ი­დან და­მა­ტე­ბი­თი ჯა­რე­ბი მო­ვი­და. ცი­ტა­დე­ლი და­ე­ცა, ად­გი­ლობ­რი­ვე­ბის ნა­წი­ლი და­ი­ღუ­პა, ნა­წი­ლი კი მო­ნად წა­იყ­ვა­ნეს. თუმ­ცა, ამან აბაზ­გე­ბის სუ­ლის­კვე­თე­ბა არ და­არ­ღვია, მათ და­ა­არ­სეს თავ­დაც­ვის მე­ო­რე ხაზი, ცი­ხის ქვე­მოთ, რო­მელ­მაც მე-12 სა­უ­კუ­ნემ­დე გაძ­ლო.

VII სა­უ­კუ­ნის და­სა­წყი­სის­თვის აფხა­ზებ­მა მო­ა­ხერ­ხეს გა­ერ­თი­ა­ნე­ბა და მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი თავ­დაც­ვი­თი ობი­ექ­ტე­ბის შექ­მნა, პო­ზი­ცი­ე­ბის გაძ­ლი­ე­რე­ბა. ამ დრო­ის­თვის მათ უკვე ემუქ­რე­ბოდ­ნენ არა­ბე­ბი. VIII სა­უ­კუ­ნის პირ­ველ მე­სა­მედ­ში არაბ­თა ჯა­რებ­მა გა­ძარ­ცვეს სომ­ხე­თი, სა­ქარ­თვე­ლო და ალ­ბა­ნე­თი, გა­ე­მარ­თნენ აფხა­ზე­თი­სა­კენ. მი­უ­ხე­და­ვად რი­ცხობ­რი­ვი და სამ­ხედ­რო უპი­რა­ტე­სო­ბი­სა, აფხა­ზებ­მა ცი­ხის დაც­ვა ექ­ვსი თვის გან­მავ­ლო­ბა­ში გა­ა­მაგ­რეს. გარ­და ამი­სა, მე­ომ­რებს გა­და­კე­ტი­ლი ჰქონ­დათ საკ­ვე­ბის მარ­შრუ­ტე­ბი.

ლე­გენ­დის თა­ნახ­მად, ჯა­რის­კა­ცე­ბი ევედ­რე­ბოდ­ნენ ანა­კო­ფი­ის ღვთის­მშო­ბელს, რომ მათი მიწა გა­და­ერ­ჩი­ნა. ბრძო­ლის წინა ღა­მეს მტრის არ­მი­ა­ში ქო­ლე­რა გაჩ­ნდა, რო­მელ­მაც 30 000-ზე მეტი ჯა­რის­კა­ცის სი­ცო­ცხლე შე­ი­წი­რა. ბრძო­ლა­ში კი­დევ სამი ათა­სი და­ი­ღუ­პა. დარ­ჩე­ნი­ლი ჯარი და­მარ­ცხდა და აბაზ­გებ­მა გან­დევ­ნეს. ამის შემ­დეგ ანა­კო­ფია ხდე­ბა ქვეყ­ნის ცენ­ტრი და უდი­დე­სი სა­ზღვაო პორ­ტი. მე-18 სა­უ­კუ­ნის ბო­ლოს ციხე თით­ქმის ნან­გრე­ვე­ბად იქცა. მისი აღ­დგე­ნა მე-19 სა­უ­კუ­ნე­ში, მო­ნას­ტრის აგე­ბის შემ­დეგ და­ი­წყო.

ახლა ეს ტუ­რის­ტე­ბის­თვის საყ­ვა­რე­ლი ად­გი­ლია, თუმ­ცა მწვერ­ვალ­ზე მოხ­ვედ­რა და, შე­სა­ბა­მი­სად, თა­ვად ცი­ხე­სი­მაგ­რე­ში მოხ­ვედ­რა არც ისე ად­ვი­ლია. გზად მი­მა­ვალ ტუ­რისტს გა­ოგ­ნე­ბულს და­ტო­ვებს იმა­ზე ფიქ­რი, თუ რო­გორ აშენ­და ქვის ცი­ტა­დე­ლი რამ­დე­ნი­მე სა­უ­კუ­ნის წინ, ყო­ველ­გვა­რი ტექ­ნი­კის გა­რე­შე.

ახა­ლი ათო­ნის მო­ნას­ტე­რი და ბე­რე­ბის ცხოვ­რე­ბა

ახა­ლი ათო­ნი ამ­ჟა­მინ­დელ მდგო­მა­რე­ო­ბა­ზე ბე­რე­ბი ზრუ­ნა­ვენ. 1911 წლის­თვის დას­რულ­და სი­მონ ქა­ნა­ა­ნე­ლის მო­ნას­ტრის ზედა კომ­პლექ­სის მშე­ნებ­ლო­ბა. მო­ნას­ტერს უზარ­მა­ზა­რი შვი­ლო­ბი­ლი მე­ურ­ნე­ო­ბა ჰქონ­და. სა­ბედ­ნი­ე­როდ, კლი­მა­ტი სა­შუ­ა­ლე­ბას აძ­ლევ­და ხე­ხი­ლის დარ­გვი­სა და გა­შე­ნე­ბის­თვის.

თა­მა­მად შე­იძ­ლე­ბა ით­ქვას, რომ სწო­რედ ბე­რე­ბის საქ­მი­ა­ნო­ბამ აქ­ცია მრა­ვალ­წლი­ა­ნი ომის შე­დე­გად გა­ნად­გუ­რე­ბუ­ლი მიწა აყ­ვა­ვე­ბულ, მოვ­ლილ ბა­ღად. თუმ­ცა ეს აყ­ვა­ვე­ბის პე­რი­ო­დიც დას­რულ­და 1917 წლის რე­ვო­ლუ­ცი­ით. საბ­ჭო­თა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბამ და­ხუ­რა მო­ნას­ტე­რი და ამან იმოქ­მე­და ახა­ლი ათო­ნის ბედ­ზე. თუ იგი თავ­და­პირ­ვე­ლად ქრის­ტი­ა­ნო­ბის კავ­კა­სი­ურ ცენ­ტრად იყო ჩა­ფიქ­რე­ბუ­ლი, შემ­დეგ სა­კავ­ში­რო სამ­კურ­ნა­ლო კუ­რორ­ტად იქცა.

სტა­ლი­ნის საყ­ვა­რე­ლი ად­გი­ლი

სტა­ლინს ეს ად­გი­ლი გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლად უყ­ვარ­და. დიქ­ტა­ტორ­მა ბევ­რი რამ გა­ა­კე­თა, რომ აქ თა­ვი­სი კვა­ლი და­ე­ტო­ვე­ბი­ნა. სწო­რედ აქ აა­შე­ნა მან თა­ვი­სი ერთ-ერთი აგა­რა­კი – ერ­თა­დერ­თი, სა­ი­და­ნაც შე­საძ­ლე­ბე­ლი იყო უშუ­ა­ლოდ კრემლთან ურ­თი­ერ­თო­ბა.

სხვა­თა შო­რის, სტა­ლი­ნის ახა­ლი ათო­ნის აგა­რა­კი მდე­ბა­რე­ობს მო­ნას­ტრი­დან არ­ცთუ ისე შორს და ასე­ვე სა­ი­მე­დოდ იმა­ლე­ბა მთებ­ში ზღვი­დან. (გააგრძელეთ კითხვა)

SheniGanatleba.ge

#drpkhakadze

See Full Bio