ყველამ იცის, ქალის რომელი პროფესია ითვლება უძველესად. თუმცა, მამაკაცის უძველესი პროფესიის შესახებ ბევრს წარმოდგენაც არ აქვს. ამ პროფესიას ერქვა “პარასიტი” და სწორედ მისგან წამოვიდა ცნობილი წყევლა სიტყვა “პარაზიტი”, რომლის მნიშვნელობაც დღეს ყველამ იცის.
სიტყვა “პარასიტი” ბერძნულიდან ითარგმნება როგორც “მოტრაპეზე”. ასე ძველ საბერძნეთში უწოდებდნენ ადამიანებს, რომლებიც სტუმრებს მასპინძობდნენ დღესასწაულზე. მათ უნდა შეძლებოდათ საუბრების მართვა სხვადასხვა თემაზე, სამხედროდან ფილოსოფიურ საკითხებამდე. სუფრასთან პარასიტს შეეძლო საათობით ესაუბრა ერთი ჭიქა ღვინის მიღმა ცხოვრების აზრზე, მოეყოლა ლექსები, ეთქვა ქალაქის ჭორები, იგავ-არაკები და ანეკდოტები.
ეს სულაც არ იყო ადვილი პროფესია. ამაში წარმატებული მხოლოდ კარგად განათლებული ადამიანი ხდებოდა, რომელსაც საუბარი და სხვების აყოლიება შეეძლო. დახელოვნებულ პარასიტებზე დიდი მოთხოვნა იყო. მათ პატივისცემით ეპყრობოდნენ, საჩუქრებს უკეთებდნენ და, რა თქმა უნდა, კარგად კვებავდნენ. პროფესიონალებს ძალიან დატვირთული გრაფიკი ჰქონდათ და თითქმის ყოველდღე იწვევდნენ საჭმელად.
რომის მოქალაქეებს ნაკლებად აინტერესებდათ ფილოსოფიური საუბრები სუფრაზე. დღესასწაულზე პარასიტების ამოცანა იყო მასპინძლებთან მლიქვნელობა და მათი სახლის ქება ყოველმხრივ. ასევე სავალდებულო იყო მახვილგონივრული ხუმრობები, ხშირად ვულგარულიც.
ოდესღაც პატივცემული პროფესია საბოლოოდ დაკნინდა. სწორედ მაშინ შეიძინა სიტყვა „პარასიტმა“ თანამედროვე ნეგატიური კონოტაცია. რომაელმა დრამატურგებმა დაიწყეს პარასიტების ჩვენება სპექტაკლებში, როგორც კომიკური პერსონაჟების. ისინი ინტრუზიული, ხარბი და მაამებელი საჩუქრების მოყვარულები იყვნენ.
ზოგიერთი ისტორიკოსი თვლის, რომ სწორედ პარასიტები იყვნენ მასხარების წინამორბედები. ისინიც თავიანთ ბატონებთან ცხოვრობდნენ, თავისი ჭკუითა და ხრიკებით ართობდნენ მას და სტუმრებს, იტანდნენ დამცირებას და ცემასაც კი.
მასალის გამოყენების პირობები
