თამუნა მუსერიძის პოდკასტი „ვეძებ“ მორიგ მძიმე და ემოციურ ისტორიას გვიზიარებს. ამჯერად გადაცემის სტუმარი ნინო წყალობაძეა, გოგონა, რომელმაც წლების განმავლობაში არ იცოდა საკუთარი წარმომავლობა, საბოლოოდ კი აღმოაჩინა, რომ მას არა მხოლოდ ბიოლოგიური და, არამედ საკმაოდ ტრაგიკული საოჯახო ისტორია აქვს, სადაც კითხვები ჯერ კიდევ პასუხგაუცემელია.
ნინოს ისტორია ჰგავს დეტექტიურ დრამას, სადაც არის თვითმკვლელობა, გაშვილება, სიცრუე და მამა, რომელმაც საკუთარი შვილები ორჯერ მიატოვა.
“ზვავის დროს დაღუპული მშობლები“ – ტყუილი, რომლითაც ნინო გაიზარდა
როგორც ნინო იხსენებს, პირველად გაშვილების შესახებ ამბავი ამყვანმა დედამ ხუთი წლის ასაკში უთხრა. პატარა ბავშვმა ეს ყველაფერი ზღაპრად მიიღო.
“პატარა ვიყავი, ამას აღვიქვამდი როგორც ზღაპარს იმ პერიოდში. მახსოვს ის ფაქტები, რომ ძალიან ხშირად ვეუბნებოდი – კიდევ მომიყევი, კიდევ მომიყევი… მიყვებოდა ასე, რომ ორივე მშობელი დაიღუპა ზვავის დროს და დავრჩი მარტო, ბებიამ ვერ გამზარდა და მოუწია გაშვილება. ეს იყო სულ მთელი ისტორია, რომელიც ალბათ დავიჯერე… და მინდოდა ალბათ, ასე ყოფილიყო.
მიშვილეს, ორი წლის ასაკში, ეს კი მითხრეს, მაგრამ საიდან, როგორ, რანაირად – არა. სამომავლოდ მერე ალბათ იფიქრეს კიდეც და შიში გაუჩნდათ იმის, რომ არ წავსულიყავი სადმე… ამისთვის საჭირო იყო, რომ არაფერი აღარ ეთქვათ. სულ მაინტერესებდა, მაგრამ კითხვა ჩემი მხრიდან არასოდეს დამისვამს, რომ ვინ ვარ, საიდან ვარ და რატომ მოვხვდი აქ. არაფერი არ ვიცოდი. ჩემი მთელი ბავშვობა ვფიქრობდი იმაზე, რომ მცოდნოდა ვინ ვიყავი. ეს ძალიან რთული იყო“.
პირველი ნაბიჯები სიმართლისკენ
მიუხედავად იმისა, რომ შინაგანად ძიება არასდროს შეუწყვეტია, ნინომ რეალური ნაბიჯების გადადგმა მხოლოდ 30 წლის ასაკში სცადა. დეიდას გარდაცვალებამდე ჰკითხა წარმომავლობის შესახებ, თუმცა პასუხი მწირე იყო.
„ერთადერთი ის მითხრა, რომ „მე არაფერი არ მაინტერესებს, მე არ ვიცი არაფერი“ და მხოლოდ იმ ადამიანის სახელი მითხრა, ვინც ამაში მიიღო მონაწილეობა და ვინც დაეხმარა დედაჩემს ჩემს შვილებაში. მაგის მერე მივაკითხე იმ ადამიანს. გარდაცვლილი იყო უკვე იმ პერიოდში და მის შვილს, რომელსაც ჩემი თავი მოანათვლინეს (ნათლია ჩემია), ბევრი ვერაფერი მითხრა. ერთადერთი ის მითხრა, რომ: „მამაჩემი იმდენად მორწმუნე ადამიანი იყო, რომ დედმამიშვილი რომ გყოლოდა, თქვენ თავებს არ დააშორებდაო“. პირველი კითხვა სწორედ ეს მქონდა – მყავდა თუ არა დედმამიშვილი. სამწუხაროდ, ნათლიის ნათქვამი სიმართლე არ აღმოჩნდა“.
წლების შემდეგ, მეგობრის რჩევით, ნინო გაწევრიანდა ჯგუფში „ვეძებ“. თუმცა, როგორც ბევრი ნაშვილები ბავშვი, ისიც თავდაპირველად უარყოფის ეტაპს გადიოდა.
“გავწევრიანდი, მაგრამ არ არსებობს, რომ ვიღაცა ნაშვილებმა ბავშვმა თქვას, რომ „მე არ მაინტერესებს“. გამორიცხულია! ყველას აინტერესებს. თუ ამბობენ, რომ არ აინტერესებთ – გულში მაინც სხვა ხდება. ამას უბრალოდ ვერ ვამბობთ.
ჩემს შემთხვევაში თითქოს დავიჯერე, რომ მარტო ვიყავი და თითქოს ეს ჩემთვის ძალიან მარტივი იყო, იმიტომ რომ მარტო ვარ, არავინ მეძებს, არავინ მყავს და ვიადვილებდი ცხოვრებას. მაგრამ ყოველთვის რაღაცა მაწვალებდა. ანუ, ერთს ვიტყვი, რომ დაახლოებით 22-24 წლამდე არცერთ საღამოს ჩემთვის არ გაუვლია, რომ მე არ მეტიროს. ძალიან განვიცდიდი, ოღონდ მხოლოდ ჩემთან ხდებოდა ეს. მე ამას ვერავისთან ვამბობდი, ვერავის გულს ვერ ვუშლიდი და ძალიან მიჭირდა“.
დნმ ტესტი და საბედისწერო 1 იანვარი
ასევე ნახეთ:
როდის ენიშნება არასრულწლოვანს პენსია და ვინ ითვლება მარჩენალდაკარგულად
ქალი მასწავლებელი, რომელმაც მსოფლიო შეცვალა
iPhone: https://apps.apple.com/fr/app/sheni/id6746877342?l=en-GB
Telegram არხი: https://t.me/SheniEkim


