თორნიკე ერისთავი ქართველი სახელმწიფო და სასულიერო მოღვაწე იყო. დავით III დიდი კურაპალატის სახელგანთქმული სარდალი და შემდგომში ათონის ივერიის ერთ-ერთი მშენებელი. ვინაიდან იგი წარმოადგენს უნაკლო მაგალითს ქართველი ხალხისათვის, აკაკი წერეთელმა მას მიუძღვნა პოემა “თორნიკე ერისთავი”.
თორნიკეს შესახედაობისათვის მწერალი საქებ სიტყვებს არ იშურებს. ახოვანი, თეთრწვერა და ენაწყლიანი ვაჟკაცი უნაკლოდ იყო შემკული და უდიდესი ღირსებები გაჩნდა. იგი გახლდათ ქვეყნის ერთგული და ღვთისმოშიში. ხალხისავის საყვარელი გმირი სხვის სიმამაცესაც აფასებდა. კარგი სარდალი ბოლომდე იყო მეფის ერთგული და როდესაც დრომ უწია, ბერად აღკვეცა გადაწყვიტა.
„ახოვანი, მშვენიერი,
თეთრწვერა და თეთრთმიანი
წინ წამოდგა სასაუბროდ
მოწიწებით ტკბილხმიანი“.
სამწუხაროდ, თანამედორვეობაში ჭირს თორნიკეს მსგავსი ადამიანები, და აკაკის დროსაც საკმაოდ აქტუალური იყო ეს პრობლემა. არა მხოლოდ თორნიკე, სხვა მრავალი გმირი მოეპოვება საქართველოს, ვინც სამშობლოს გულისათვის სიცოცხლე დათმო. ეს გმირები უნდა წარმოადგენდნენ სათაყვანებელს და მის მაგალითზე უნდა ვიცხოვროთ ჩვენ.
მასალის გამოყენების პირობები
