ჰუმანური პედაგოგიკის ფუძემდებელი, აკადემიკოსი შალვა ამონაშვილი გადაცემაში “მთავარ როლში” სკოლაში ნიშნების დაწერისა და მოსწავლეებისთვის საშინაო დავალებების მიცემაზე საუბრობს:
– პედაგოგიკა წიგნებში არ არის. კაცმა ბევრი წიგნი რომ წაიკითხოს, შეიძლება ჰუმანური მაინც ვერ გახდეს. თუ გულში სიყვარული არ გაქვს, წიგნი კი არ შველის… თუ გულში სიყვარული არ გაქვს, ჰუმანურ პედაგოგიკას მოეშვი. კლასში შეიძლება ჯოხიც კი შეიტანო, დაემუქრო ბავშვებს ქულებით, დასჯით, დედ-მამის გამოძახებით. რა ცხოვრება იქნება ეს ბავშვისთვის? თუ ბავშვმა 3-იანი მიიღო, დედა ფიქრობს, რომ მისი შვილი ცუდია. პედაგოგიურ სიბრიყვემდე მივდივართ. მაგალითად, მივიღე 2-იანი ლექსის უცოდინრობის გამო. გავიდა ხანი, ძალიან ვეცადე და 5-იანი მივიღე. როდესაც სასწავლო წელი დამთავრდება, მასწავლებელი საგონებელში ჩავარდება, რა ნიშანი დაუწეროს ბავშვს და საშუალო გამოჰყავს. ფიქრობს, 3 დაუწეროს, თუ 4. მერე შეიძლება გადაწყვიტოს, რომ ის ცუდი ბავშვია და 3 ქულა დაუწეროს. ეს იმას ნიშნავს, რომ მან ცოდნა გაასაშუალა. მაგრამ, ცოდნა მართლა გასაშუალდა? ბავშვმა ერთი ლექსი არ იცოდა, მეორე ისწავლა. ერთის სწავლამ მეორეს რამე უშველა? მაშ, რაში მიიღო ნიშანი? სიბეჯითეში? მაშინ ამაში დავუწეროთ ქულა. ამიტომ, ეს ფიქციაა. ხშირად მშობლებს ბავშვის ცოდნა არ აინტერესებთ, როგორ დაწერა, როგორ უპასუხა, არამედ ქულა უფრო მეტად აინტერესებთ. ამრიგად, ჩვენი ცნობიერება ყალბი მოტივებით გაივსო.
მასალის გამოყენების პირობები